آتش به جان بلوطستان افتاده، ای دریغ!

هوالرَّازِق

بلوطستان های زاگرس،
همانجا که کودکیم را لابه لای درختانش به دنبال همسالانم میدویدم و فارغ از خوب و بد دنیا قهقه میزدم،چندروزیست در آتش سهل انگاری و بی خیالی عده ای میسوزد و دود میشود بی آنکه خم به ابروی کسی بیاید،
آری این است رسم ما انسانها، به این گونه دلِ دلسوز خود را میسوزانیم و انگار نه انگار،
انگار نه انگار که ده ها هکتار از جنگل های بلوط زاگرس مرکزی در یک هفته اخیر سوخت.
اصلا مگر فرقی هم میکند؟!
اصلا ما جنگل می خواهیم چه کار؟!
جنگل فقط به درد سیزده بدر میخورد و گاهی هم تعطیلات آخر هفته یا شاید هم چندروز از تابستان، بقیه اش به من و تو چه مربوط! بهتر است که هرچه زودتر این میراث اجدادی مان بسوزد تا از دستش راحت بشویم.
راستی! اصلا در این بلبشوی دعوای تفرقه افکنانه ی مثلا "توافق هسته ای" ، چه کسی به یاد بلوط های زاگرس است؟! همین که آب دردل مرکزنشینان تکان نخورد کافی ست.
بلوطستان های لرستان یکی یکی درحال پر پر شدن هستند و من عجیب به یاد روزهای هشت سال دفاع جانانه افتادم، همان روزها که باز هم بلوط های سرزمین مادریم جان میدادند تا ما آرامش امروز را داشته باشیم و فراموش کنیم که همین الآن بلوطی درحال سوختن است.

94/5/23